> არ ვიცი როგორ დავიწყო, მერამდენედ უკვე ვჯდები და ვეღარაფერს ვეღარ ვწერ, არადა როდესაც ამისთვის არ მცალია თავში უამრავი ფიქრი მიტრიალებს და მინდა ეგრევე დავწერო…..მაგრამ მერე მავიწყდება:(
მაგრამ რაც არ უნდა იყოს ამ პოსტს დავწერ, იმიტომ ,რომ ძალიან მინდა, ერთ ახლობელს უძღვნი არ ვიტყვი სახელს თვითონ მიხვდება,მის და ყველას გასაგონად გადავწყვიტე სააშკარაოზე გამოვიტანო რაღაც რაღაცეები ჩემი ცხოვრებიდან.…. ალბათ ეს რომ უკვე წარსულია მაგიტომაც არ მიჭირს ამაზე ლაპარაკი….არ ვიცი ეს ალბათ საშინელი წელი დადგა რადგან ყველა მხრიდან მესმის ქმარს დავშორდი, შეყვარებულს დავშორდი…ალბათ არ იყო თქვენი შესაფერისი…..
მეც დავშორდი თუმცა 4 წელი უზომოდ მიყვარდა, მიყვარდა ყველაფერი მისი სიუხეშეც , სითბოც, მაგრამ ბოლოს მივხვდი რომ მასთან რომ დავრჩენილიყავი ჩემს მომავალზე უნდა მეთქვა უარი, ჩემს სურვილებზე , ჩემს ოცნებებზე, კარიერაზეც, ვერ ვიტყვი ეხლა ყველაფერი აწყობილი მაქვსთქო, მაგრამ რომ ვფიქრობ არ ვნანობ და ვხვდები, რომ ძალიან ძლიერი ვარ და მთავარია მონდომება. რატომ ვარ ძლიერი?თქვენ შეძლებთ უყუროთ თვალებში და ისე აუღელვებლად და მშვიდათ უთხრათ საყვარელ ადამიანს, რომ ყველაფერი მორჩა?რომ აღარ გიყვარს? ეს ძალიან ძნელია და ამის გადატანაში სამსახური დამეხმარა მაშინ….კიდევ ერთი მთავარი მიზეზი იცით რა იყო? ის ,რომ ის დარწმუნებული იყო იმაში, რომ მე ის მიყვარდა და ფიქრობდა, რომ მე მზად ვიყავი ყველაფერზე თვალები დამეხუჭა და მეპატიებია და სწორედ ამის დასამტკიცებლად გადავდგი ეს ნაბიჯი….იმ დღეს საშინლად წვიმდა… ჩემი ნაჩუქარი ნივთვი მან ქვაზე დადო, მიტრიალდა და უხმოდ დამტოვა, მეგონა მობრუნდებოდა, მაგრამ შევცდი:( იმ წუთას რაღაც ჩამწყდა, ფეხქვეშ მიწა გამომეცალა და დაბნელდა…დრო გაჩერდა….ცრემლი წვიმას შეერია და ასე იდინა უამრავი….იმ დროს ვგრძნობდი, რომ უსუსური და დაუცველი ვიყავი,რომ გული ვატკინე, რომ ისევ მე ვიყავი დამნაშავე და საკუთარი თავი მძულდა….
ასეთი მდგომარეობა თვეების მანძილზე გრძელდებოდა, მაგრამ ამას ვერავინ ხედავდა და ამჩნევდა…..სანამ ერთ დღეს ცრემლიან თვალებს არ ჩავხედე სარკეში….და საკუთარ თავს არ ვეჩხუბე….აუკრძალე ტირილი…ვაიძულე გაჩერებულიყო ცრემლი…და დღეს ის უკვე ჩემთვის უცხოა...არცერთი ადამიანი არ შეიძლება გახდეს ისე უცხო, როგორც ის ვინ ადრე გიყვარდა…………..
ამბობენ ქალი იმიტომ ტირის, რომ საკუთარი თავი ეცოდებაო, მაგრამ ასე არაა, ის ცდილობს ტკივილი ჩამოიბანოს….ცრემლს გაატანოს და განთავისუფლდეს.
და ბოლოს მე დავასკვენი, რომ მაინც არ უნდა ვიტიროთ, აიძულე შენი თავი იყოს ბედნიერი….დროზე მიხვდი და სანამ ცრემლებამდე მიხვალ დასვი წერტილი…ვიცი ეს ძნელია, ძალიან ძნელი…იცოდე საკუთარი თავის ფასი…თუ შენვე არ დაიფასებ თავს სხვა არ დაგაფასებს…მიხვდი, რომ შენ ხარ სამყარო…რომ შენ შეგიძლია და რომ უნდა შეძლო ეს…თუმცა ქალი იმისთვის გქვია, რომ შეცდომა დაუშვა, მაგრამ არა იმისთვის, რომ დაიტანჯო და გაიმუქო ცხოვრება….
ქრისტის ბლოგი 