ტრენინგ – ცენტრი მომავლის ლიდერები

 მხოლოდ წყალტუბოში ორგანიზაცია “მომავლის ლიდერები”სა და საერთაშორისო ორგანიზაცია აისეკის ერთობლივი პროექტი, მხოლოდ მათთვის ვინც ჩაეწერება რომელიმე კურსზე, საჩუქრად მიიღებს 6 კვირიან კურს უცხო ენაში უცხოელ სპეციალისტთან, რომელიც ჩამოვა მხოლოდ თქვენთვის და იმუშავებს მხოლოდ თქვენთვის. მხოლოდ 150 – 200 ლარად თქვენ წაიღებთ ცოდნას არჩეულ პროფესიაში, გაივლით მასტერ კლასს ინგლისურ ენაში და აიღებთ 2 ორ ენოვან სერთიფიკატს, რეკომენდაციას დასაქმების პერსპექტივით.<a href="https://docs.google.com/forms/d/1XIa6fcYgXlLg3uMNhNzeyjlD4MeeM6KPpGxopuzWd78/viewform
ორგანიზაციის მიზანს წარმოადგენს იმ ადამიანების დამხმარება, რომელთაც პროფესიულ ზრდაში, კვალიფიკაციის ამაღლებაში ან ახალი სპეციალობის შეძენაში ესაჭიროებათ გარანტირებული ცოდნის მიღება, პრაქტიკული და ინოვაციური ტრენინგები.

ტრენინგ ცენტრი “მომავლის ლიდერები”–ის მიზანია განავითარის და გააღვიძოს ადამიანების შინაგანი პოტენციალი, რათა მათ საკუთარ თავში გააღვიძონ ხანგრძლივი ბედნიერების გრძნობა, მიაღწიონ ფინანსურ შესაძლებლობებს და მათთვის სათანადო წარმატებებს.ჩვენში ადამიანები ესწრაფიან წარმატებას, მაგრამ არ ფლობენ ამის მიღწევის ტექნოლოგიებს. ნებისმიერ სფეროში წარმატების მიღწევა, პროფესიული ცოდნისა, კომპეტენტურობისა და სპეციალური უნარჩვევებს გარეშე შეუძლებელია. თუკი ჩვენთან მობრძანედებით ყოველივე ამას ჩვენ გასწავლით და თქვენთვის წარმატება გარდაუვალი გახდება.

შენ ხარ ძე ჩემი და ღმერთი ჩემი

დიდი პარასკევის მთელი მსახურება მაცხოვრის ჯვარზე ვნების გახსენებას ეძღვნება და უდიდესი მწუხარებით არის განმსჭვალული.ცისკრის ჟამნზე თორმეტი ვნების სახარება იკითხება. ამასთან, დღის მსახურების თითოეული ჟამნი ნათლად წარმოაჩენს მაცხოვრის ვნების სხვადასხვა სახეს, გეთსამანიის ბაღში სისხლით განზავებული ოფლით დაწყებული, გოლგოთაზე მისი ჯვარზე აღსრულებით დამთავრებული. თითოეული საგალობელი თუ საკითხავი სინანულის ცრემლითაა აღსავსე, გულის შემძვრელია და ცოდვის შემმუსვრელი, ამავე დროს იმედის ჩამსახველიც.დიდ პარასკევს, მაცხოვრის ვნებასთან დაკავშირებით, უსისხლო მსხვერპლშეწირვა – წმიდა წირვა არ აღესრულება, ნიშნად იმისა, რომ თვით უფალი იყო უკანასკნელი სისხლიანი მსხვერპლი ადამიანთა ხსნის საღმრთო განგებულების აღსრულებისას.მწუხრის ჟამნის ბოლოს საკურთხევლიდან შუა ტაძარში წმიდა გარდამოხსნას გამოაბრძანებენ, რომელსაც წინდაწინ გამზადებულ ლუსკუმაზე დაასვენებენ.ამ დღეს მთელი გულის შემუსვრილებით ასე უნდა ვლოცულობდეთ:ტროპარი: „მომიყიდენ ჩუენ წყევისა მისგან ჰსჯულისა პატიოსნითა სისხლითა შენითა, ჯვარსა ზედა რა დაემსჭვალე, და ლახვრითა განიგმირე, და უკუდავება აღმოუცენე კაცთა, მაცხოვარო ჩუენო, დიდება შენდა“.კონდაკი: „რომელი ჯუარს-ეცვა ჩუენთვის, მოვედით ერნო, უგალობდეთ მას, იხილა იგი მარიამ ჯვარსა ზედა და სთქვა: დაღაცა თუ ჯვარსა ზედა გიხილე, შენ ხარ ძე ჩემი და ღმერთი ჩემი, ყოვლადძლიერი, კაცთმოყვარე და მაცხოვარი“.

ყველას გილოცავთ აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულს… გისურვებთ მშვიდობას, ჯანმრთელობას, ბედნიერებას, სიხარულს…

კეთილი სამარიტელი საქართველოში

საჩუქრებს ჰუმანიტარული ორგანიზაციიდან საშობაოდ ველოდით და ამ ლოდინმა იმდენს ხანს გასტანა , რომ ვიფიქრე დავავიწყდითთქო. მაშინ არ ვიცოდი ვინ იყვნენ ეს გულუხვი ადამიანები, რომლებიც ასეთ ლამაზ შობას ჩუქნიდნენ პატარებს.
დღეს კი როდესაც ლალიმ  დამირეკა და მითხრა, რომ მოდიოდნენ სტუმრები ორგანიზაციიდან, ძალიან გამიკვირდა და გამიხარდა.
ცოტა დამაგვიანდა, იქ მისულს ბედნიერი და ღიმილიანი პატარების სახეები შემომეგებნე, ძალიან ლამაზი დღე იყო და დადებითად დავიმუხტე.

მოხალისეებთან საუბარში გავარკვიე რომ ეს ჰუმანიტარული ორგანიზაცია არის “კეთილი სამარიტელი საქართველოში”, ეგრევე მომხვდა ყურს სამარიტელი, რატომ სამარიტელი? თურმე ჩვენი მოხალისეები ელდარ ლობჟანიძე და ავთანდილ დოლიძე სასულიერო სასწავლებელ დამთავრებულები ყოფილან და აქ ალბათ ყველაფერი გასაგებია თუ რა ხალხი მოღვაწეობს ორგანიზაციაში.

ორგანიზაცია “კეთილი სამარიტელი საქართველოში” დაახლოებით 10 წლის წინ შეიქმნა და ის დევნილ ბავშვებს საშობაო ამანათენს უმზადებს, ამერიკელი და ევროპის ქვეყნების ბავშვებისა და პროტესტანტული ეკლესიების დახმარებით. მართმადიდებლური ეკლესიები ნაკლებად იღებენ მონაწილეობას, რადგან ეს დიდ ხარჯებთან არის დაკავშირებული.

პროექტი რამოდენიმე წლის განმავლობაში შეწყვეტილი იყო, რადგან ის მოხვდა ისეთი პირების ხელში, რომლებიც ბავშვების ამანათებს 10 ლარად ყიდნენ.

გამახსენდა რომ ბავშობაში მეც მივიღე მსგავსი ამანათი ამერიკიდან და ამით უბედნიერესი ვიყავი,  დღეს ისევ დამეუფლა ის ბავშობის გრძნობა, როდესაც ბედნიერ სახეებს უცქერდი. და კიდევ უფრო ბედნიერი ვიყავი რადგან პატარა მაგრამ თან ძალიან დიდი საჩუქარი მეც მივიღე, ეს არის ჯიბის “ახალი აღთქმა და ფსალმუნები”.

საჩურების გადაცემის შემდეგ ძალიან ბევრი ვისაუბრეთ დღევანდელ ეკლესიურ ცხოვრებაზე, ძალიან ბევრი საინტერესო და ჩემთვის უცნობი ინფორმაცია მივიღე  ელდარისაგან და ავთოსგან, ძალიან დიდი მადლობა მათ ასეთი ლამაზი და ნაყოფიერი დღის მოწყობისათვის.

აქვე მინდა გაჩვენოთ ერთი პატარა ამერიკელი ბავშვის, ერთ-ერთი ამანათის ავტორის წერილი, რომელიც მან ქართველ ბავშვებს გამოუგზავნა

” hi! I would like to introduce myself to u. My name is Silas and I am very glad to meet u. I am 7 years old. I live in the USA. in Illinois State. …… I hope u like the gifts I picked for u. If u send me a letter to this address, I will write u back and we can become friends.”

მე ვისურვები, რომ მომრავლებულიყოს მსგავსი ორგანიზაციები, რომლებიც იზრუნებენ ბავშვების ბედნიერ ღიმილზე.

მე ♥ აწყვეტილები

ეხლა მოვრჩი გადაცემა “ნიჭიერი”-ს ყურებას და პირველად გავიფიქრე აუცილებლად დავწერთქო, მაგრამ სანამ სათაური დავწერე გადავიფიქრე:) და იცით რატომ? ისინი გამოვიდნენ, ნახა მთელმა საქართველომ, მათზე დაწერს ეხლა ყველა და ა. შ.

რატომ უნდა დავწერო და გავაპიარო სხვა, როდესაც ჩემს გარშემო არიან უნიჭიერესი ადამიანები, რომლებიც ვერადავერ მივიდნენ “ნიჭიერამდე”, თუმცა მომავლისთვის პირობას ვდებ რომ ვაიძულებ მათ ამას.

მე მოგიყვებით ერთ ძალზედ ექსცენტრიკულ, გადარეულ და უნიჭიერეს ჯგუფზე და მათ “აწყვეტილები” ჰქვიათ. ისინი შემთხვევით გავიცანი და ავღფრთოვანდი მათი ნიჭით. თუმცა ცუდი ისაა, რომ ისენი ბავშვები არიან და ჯერ კიდევ ვერ ხვდებიან იმას, რომ ასეთ ასაკში დამოუკიდებლობა და ასეთი ნიჭის ფლობა არ არის სულერთი. ისინი უბრალოდ აკეთებან საქმეს, რომელიც ძალიან უყვართ და სიამოვნებთ, უკრავენ, მღერიან, ცეკვავენ…მოლედ ყველაზე მაგარი ის არის, რომ რაც თავში მოსდით იმას აკეტებენ და ეს ძალიან ლამაზად გამოსდით. ამით თავადაც სიამოვნებას ღებულობენ და სხვებსაც ანიჭებენ.

“სიტყვები უძლურია გრძნობების გამოსახატავად” სწორედ ასე მემართება მეც მათთან დამოკიდებულებაში, და ძალიან მინდა ისინი უფრო შორს, მომავალში დავინახო და ამიტომაც გადავწყვიტე შემექმნა ბლოგი, ბლოგს ერთერთი სოლისტის სახელი დავით კაცაძე ჰქვია, ბლოგი მზადების პროცესშია და სულ მალე დავხუნძლავ ახალი ინფორმაციებითა და ვიდეობით, რაც დიდი იმედი მაქვს დიდი სიამოვნებას მოგანიჭებთ თქვენც.

თუმცა ერთ-ერთ მათ სიგიჟეს შეგიძლიათ უყუროთ, დილის 5 საათია მესხიშვილის თეატრის წინ …

ლ ა ლ ი – ნაზი ქალი დიდი ტკივილით

ამერიკის საელჩო საქართველოში წარმოგიდგენთ ქალთა ისტორიის თვისადმი მიძღვნილ საუკეთესო ამბების კონკურსს.

ცეცხლის ალში გახვეული სოხუმი, ქართველები ტოვებენ წლებით ნალოლიავებ სახლებს, აყვავებულ ბაღნარებს…

გადის დრო … თითქოს იარები ოდნავ ყუჩდება …საქართველოს სხვადასხვა კუთხეში გაფანტული დევნილები ნელ-ნელა ეგუებიან ახალ ცხოვრებას …

წყატუბოში, ერთ-ერთ სანატორიუმში პატარა ლალი ცხოვრობს დედ-მამასთან ერთად, მას ჯერ კიდევ არ აქვს გაცნობიერებული ოჯახის და სრულიად საქართველოს უბედურება …

ტოლ-ამხანაგებში ჩვეულებრივად თამაშობს, ანცობს და მშობლების ატკიებულ გულებს მალამოდ ჰფენს თავის ბავშვურ სითბოსა და სიყვარულს.

ოჯახში ლალის დაბადების დღე ყველაზე დიდი ზეიმია … ის ხომ მშობლების ერთადერთი შვილია. მამას შვილისთვის სიურპრიზის გაკეთება და თერთმეტი წლის განსაკუთრებულად მილოცვა სურდა, თუმცა ვერ შეძლო, რადგან სწორედ იმ დღეს, 18 ივლისს გარდაიცვალა.

გადის წლები, თექვსმეტი წლის სრულიად მოულოდნელად, ძირითადად დედის და სადედამთილოს გადაწყვეტილებით თერთმეტი წლით უფროს მამაკაცზე უსიყვარულოდ თხოვდება …

იწყება ნაცრისფერი დღეებით აღსავსე ცხოვრება, ცრემლი, ტკივილი, დამოუკიდებელი აზრის უქონელი და მხოლოდ დედის სიტყვების მორჩილი მეუღლე … პირველი შვილი, პირველი დიდი სიხარული და ტკივილი, რადგან ოთოს უკვე შვიდი თვიდან ჯანმრთელობის პრობლემა შეექმნა. დაუდგინდა დიაბეტი, გულის მანკი და ცხრა თვისას უკვე ოპერაციაც დასჭირდა.

   ეს არ აკმარა უბედურებამ, რომ მეუღლეს უკურნებელი სენი დაუდგინეს, ყოველ წელს უარესდებოდა მისი კიდურების მოძრაობა, სიარული აღარ შეეძლო დახმარების გარეშე. გახდა ეგოისტი, ეჭვიანი, აუტანელი იყო მასთან ცხოვრება, მაგრამ ლალის ეცოდებოდა და არ უნდოდა მისი მიტოვება. ასე გასტანა 8 წელიწადმა, გაჭირვებაში და სისტემატიურ ოჯახურ კონფლიქტში. 8 წლის შემდეგ ლალი მეორე შვილს აჩენს უკეთესი მომავლის მოლოდინით, თუმცა მეუღლის ეგოიზმმა და ეჭვიანობამ კიდევ უფრო იმატა. ერთი წლის იყო სანდრო, როდესაც ლალი სამუშაოდ გავიდა, დღე და ღამეს აერთიანებდა ოღონდ შვილებისათვის არაფერი მოეკლო.

ერთხელ სამსახურიდან მოსულს მეუღლე გაღიზიანებული დახვდა, ეჭვიანობის ნიადაგზე იმატა კონფლიქტმა. ის საღამო საშინელი იყო, მეზობლემა ძლივს გადაარჩინეს ლალი და ოთო, მეუღლე მოკვლით ემუქრებოდა.

ორ შვილთან ერთად ლალი დედასთან, სანატორიუმში, გადავიდა საცხოვრებლად და გაუსაძლის პირობებში უწევს შვილების გაზრდა.

ბევრჯერ უთენებია ღამეები საავადმყოფოში, ბევრჯერ გამოგლიჯა  სიკვდილს ხელიდან კომაში ჩავარდნილი შვილი, თუმცა შვილების სიყვარულით და მათზე უკეთესი მომავლის ოცნებით დღემდე მედგრად დგას, მისი ღიმილიანი სახის მიღმა უდიდესი ტკივილია. ეს კი არავინ იცის, მხოლოდ მან … და სანამ საკუთარი თვალით არ ნახავ მის თვალებზე მომდგარ ცრემლებს, რომლებსაც გადმოსვლის საშუალებას არ აძლევს, სანამ საკუთარი თვალებით არ ნახავ კრუნჩხვებში ჩავარდნილ მის შვილს და მას, შეშინებულს კი არა, მებრძოლს, მანამდე ვერ დაიჯერებ რა ჯოჯოხეთი ტრიალებს შვილებისათვის თავდადებული დედის გულში.

მე ვარ ადამიანი, რომელსაც მინახავს შიშით, ტკივილით, უიმედობით თუ სასოწარკვეთილებით აცრემლებული ლალი, მომისმენია მისი მძიმე ცხოვრების სევდიანი ეპიზოდები, ჩამიხედავს მის თვალებში და ამომიკითხავს უზომო წუხილი, ფარული დარდი დაკარგული ქალური ბედნიერებით, თუ შვილების უმწეო მდგომარეობით, თუ მათ მომავალზე ზრუნვით გამოწვეული. როგორ მინდა დადგეს ის ჯამი, როდესაც ლალის ბედნიერს, გაბრწყინებულს, კვლავინდებურად ლაღსა და ამაყს ვნახავ. როცა ქალური ბედნიერებით და სიყვარულით აღსავსე ხმამაღლა და დამაჯერებლად იტყვის პატარა ფრაზას – ბედნიერი ვარ!

Chateau Mere

არ ვიცი რატომ დავამთხვიე ამაზე დაწერა დღევანდელ დღს, დღეს ალბათ ყველას ვოლი 8 მართისთ იქნება გადაჭედილი და ყველა ამაზე დაწერს, მაგრამ მე დავწერ შატო მერეზე – ულამაზესი სასტუმრო იმსვენიერეს ადგილას.

მოკლედ ერთ მშვენიერ დღეს ჩავრთე facebook და შემთხვევით გადავეყარე კონკურს, რომელსაც აწყობდა სასტუმრო “Chateau Mere “, მართალი გითხრათ უბრალოდ სურვილი გამოვთქვი მონაწილეობის და არანაირი გამარჯვების იმედი არ მქონია, ყოველ დღე ვდებდი სტატუსებს თუ რა იყო ჩემთვის დასვენება…ალბათ ეს ისე მჭირდებოდა, რომ უბრალოდ მივყევი მოვლენებს, თანაც ისე რომ არც ის დამიკონკრეტებია თუ რა იყო ” Chateau Mere “, სად იყო და რა კონკურსი ჰქონდა, ვიფიქრე მოგებით მაინც ვერ მოვიგებ და მონაწილეობას მაინც მივიღებთქო. და ასე გრძელდებოდა, რომ….

რომ ერთ საღამოს ტელეფონზე მომდის სმს მარიამისგან “გამარჯობა ქრისტი 
შატო მერეს გათამაშებაში უიკენდი მოიგე.
გილოცავ ”

სიხარულიც კი ვერ გამოვხატე გახარებისგან, ვერც დავიჯერე სანამ ვიდეო არ ვნახე, გავეცანი კონკურსს (ყურადღება!!! მოიგეთ დაუვიწყარი შაბათ–კვირა სასტუმრო კომპლექს შატო მერეში ორი ადამიანისთვის! )

და უზომოდ გავბედნიერდი, აი ეს არის ჩემთვის 8 მარატი, ყველას გილოცავთ და ძალიან დიდი მადლობა შატო მერეს, მალე გესტუმრებით :*

გადარეული მარტი

ასეთი მარტი მე არ მახსოვს, ან სკლეროზი დამემართა:) ერთი სული მქონდა გაზაფხული როდის მოვიდოდა, ენძელებს, როდის დავკრეფდი და მათი სურნელებით დავტკბებოდი, როდის გადამწვანდებოდა ყველაფერი და გარეთ გასვლა გამიხარდებოდა….

მაგრამ ვინ გაგახარებს, სულ გაგიჟდა ეს მარტი, რაც ამ წლების მანძილზე არ უთოვია ეხლა მოთოვა, მთელი კვირა თოვაა გამოცხადებული, damn u!

ვალენტინობის დღესასწაულის ისტორია

ლეგენდის მიხედვით წმინდა ვალენტინი იყო ახალგაზრდა ეპისკოპოსი, რომელიც მოწყალე თვალით უყურებდა შეყვარებულთა რომანტიკულ გრძნობებს, ეხმარებოდა სასიყვარულო წერილების დაწერაში, არიგებდა განაწყენებულ წყვილებს, ახალგაზრდა ცოლ-ქმარს ყვავილებს ჩუქნიდა. . .

ჩვ.წ.აღ. 269 წელს იმპერატორი იულიუს კლავდიუს II ემზადებოდა დაპყრობითი ომისთვის. რომის იმპერია განიცდიდა ჯარისკაცთა დეფიციტს, ამიტომ კლავდიუსმა ახალგაზრდებს აუკრძალა დაქორწინება. წმინდა ვალენტინი კი ჩუმად სწერდა ჯვარს როგორც წვევამდელებს, ასევე ლეგიონერებს. იგი მალე დააპატიმრეს და სიკვდილი მიუსაჯეს. ლეგენდის მიხედვით, როცა ვალენტინი ციხეში იჯდა, მას შეუყვარდა თავისი ჯალათის ბრმა ქალიშვილი, რომელიც განკურნა. ასეთი დიდი იყო მისი სიყვარულის ძალა.

ჩამოხრჩობის წინ მან დაწერა გამოსამშვიდობებელი წერილი, რომელშიც სიყვარული აუხსნა ქალიშვილს და ასე მოაწერა ხელი “შენი ვალენტინი”. აქედან მომდინარეობს ღია ბარათები – ”ვალენტინები”. 469 წ. კათოლიკურმა ეკლესიამ მამაცი მღვდელი წმინდანად შერაცხა, ხოლო 14 თებერვალი მისი ხსენების დღედ დაადგინა.

უმრავლესობა ამ დღესასწაულს უკავშირებს ქრიასტიან მღვდელ ვალენტინს, რომელმაც იმპერატორის ბრძანება დაარღვია და დასაჯეს სიკვდილით. სხვა ვერსიით სწორედ 14 თებერვლიდან იწყებენ ფრინველები ზამთრის შემდეგ წყვილების ძებნას. არსებობს სხვა ლეგენდებიც ამ დღესასწაულის წარმოშობის შესახებ. თუმცა ისტორიკოსთა ცნობით, ეს ტრადიცია ინგლისში გაჩნდა. სწორედ ამ ქვეყანაში XV საუკუნიდან დაიწყეს კავალერებმა ქალბატონებისთვის სასიყვარულო ლექსების გაგზავნა. ვალენტინის დღე შექსპირის “ჰამლეტშიც” არის მოხსენებული. ნისლიანი ალბიონის სანაპიროზე ძალიან პოპულარული იყო ყველანაირი მკითხაობა.

XVIII ს-ის დასაწყისში გასათხოვარი ინგლისელები ვალენტინობის წინ ქინძისთავებით ამაგრებდნენ 5 დაფნის ფოთოლს: ერთს ცენტრში, დანარჩენს გვერდებზე. ითვლებოდა, რომ ეს მაგიური მოქმედება დაეხმარებოდა მათ საქმროს დასიზმრებაში. სხვა წარმოდგენით, 14 თებერვალს მზის ამოსვლამდე ქალიშვილს პირველად ფანჯარაში უნდა გაეხედა, მისი რჩეული დანახული მამაკაცის მსგავსი იქნებოდა. ასევე ფურცლებზე ჩამოწერდნენ პოტენციური საქმროების სახელებს, დააწყობდნენ ფურცლებს წრიულად, შემდეგ დააბზრილებდნენ ვაშლს. ვაშლის ყუნწი მიუთითებდა საქმროს ვინაობას.

ამ ტრადიციის სახსოვრად ვალენტინობის დღეს ლონდონის სუპერმარკეტებში იყიდება სპეციალური “სასიყვარულო ვაშლები” – ტუჩების და გულის ფორმით გაწყობილი.

უელსში ვალენტინობას ჩუქნიდნენ “სიყვარულის” კოვზებს. მათ თლიდნენ ხისგან და აფორმებდნენ გულებით და გასაღებით. რაც ნიშნავდა: “იპოვე ჩემი გულის გასაღები”. შოტლანდიაში ამ დღეს იმართებოდა სახუმარო საღამოები, სადაც მხოლოდ გასათხოვარ ქალიშვილებს და დასაქორწინებელ ვაჟებს იწვევდნენ. ყველა მოწვეულის სახელი მითითებული იყო მოსაწვევებზე, მათ ყრიდნენ ქუდში, შემდეგ იღებდნენ მოსაწვევებს და აწყვილებენ ქალ-ვაჟს.

XIX ს-ში გაერთიანებულ სამეფოში დაიწყეს სასიყვარულო მილოცვების კრებულის დაბეჭდვა, რომელიც ძალიან სწრაფად იყიდებოდა. კრებულიდან იწერდნენ მოწონებულ ლექსებს და რჩეულებს უგზავნიდნენ. მალე გაჩნდა სპეციალური საფოსტო მისალოცები “ვალენტინები”. რამდენიმე ხანში ეს ტრადიცია ამერიკაშიც გავრცელდა. მოსამსახურეები მისალოცებზე თავად აკრობდნენ გამხმარ ყვავილებს, ფრინველის ბუმბულს, ნიჟარებს, ხელოვნურ მარგალიტს, მაქმანს, ხატავდნენ ისრებიან ამურებს. ერთი მისალოცი 10 დოლარი….

იმისათვის, რომ უფრო თბილები ვიყოთ….happy hug day.

რამოდენიმე დღის წინ ადომ მიმიწვია ჩახუტების საერთაშორისო დღის აქციაზე         თბილისში. გული დამწყდა, რადგან თავისუფალი დროის არქონის გამო უარი ვთქვი. მერე  დავჯექი ჩემთვის გაბუტული და საკუთრ თავზე გავბრაზდი, რომ ვერ ვახერხებ მსგავს რაღაცეებზე სიარულს:( და უცებ გადავწყვიტე, რატომ არ შეიძლება ეს მეც გავაკეთო ჩემს ქალაქშითქო და გაგას შევთავაზე, რომელისთვისაც ჯერ დასრულებული არ მქონდა თხოვნა ისე უკვე გამზადებული ჰქონდა ივენთი ფბ – ზე. 50-მდე მსურველი გამოჩნდა და ამან უფრო მომცა სტიმული. თავიდან არც კი გამიაზრებია რა მოჰყვებოდა ამას და გამოვიდოდა თუ არა, მაგრამ გავრისკეთ. ზუსტად 3სთ-ზე დანიშნულ ადგილას ვიყავით პლაკატებით ხელში. სამწუხაროდ მხოლოდ მე, თამარი, გაგა, ნიკა და გივი ვიყავით, მაგრამ პირველ ჯერზე საკმაოდ ხალისიანად შემოვირბინეთ ქალაქის ცენტრალური ადგილები. აქცია გადაიღო ადგილობრივმა ტელევიზიამ და მოგვიწონა ასეთი სახალისო წამოწყება,იყო იმედ გაცრუებაც,:(  გაკვირვებაც, სიხარულიც, სითბოც, სასაცილო რეპლიკები, მაგალითად, “ეს, რომ ჩემმა ცოლმა ნახოს” სამსახურში ვარ და ვერ ჩაგეხუტებით”, წასვლამდე კიდევ ერთხელ ჩაგვეხუტეთ”, პოლიციელმა კიდე მეკაიფებით, წადით სხვას ჩაეხუტეთო, არადა რომ კითხოთ მუდამ ხალხის სამსახურშიო, ეგენი ქუჩაში არ გეხუტებიან და საშიშროებისაგან დაგიცავენ?:( (ჩვენ გვიშველის პატრულიიიიიი? ლოლ)
მოკლედ ერთი სიტყვით საერთაშორისო ჩახუტების დღე მეორედ ჩატარდა ქუთაისში, საკმაოდ პოზიტიურად და ხალისიანად, ამ ვიდეოს ყურების შემდეგ კიდე ისეთი აჯიტირებული ვარ ლამისაა ამ შუაღამეს გარეთ გავვარდე და გამვლელებს კიდევ ჩავეხუტო.    

ეს იყო რაღაც ძალიან ლამაზი, ძალიან თბილი დღე, მომღიმარი სახეებითა და თბილი გულებით, მართლა მთელი გულით ვისურვებდი, რომ ყოველი დღე მსგავსი ხალისით გავდიოდე გარეთ და მსგავსი მუხით მხვდებოდნენ.

        საერთაშორისო ჩახუტების დღეს გილოცავთ მეგობრებო!

ეს ოცნებაც აგიხდინე

– ვიცეკვოთ?
– აქ?
– ხო წამო…
– იცი ეხლა რა მინდა?
– რა გოჭი?
– ყველა რომ გაქრეს და მარტონი დავრცეთ, მე, შენ და მუსიკა…..
– მეც. ვერ ვსუნთქავ..
– რატო?
– ძალიან მაგრად მეხუტები და მაგითომ…
– სიგიჯემდე მინდა ეხლა გაკოცო…
– ყველა ჩვენ გვიყურებს..
– ვგრძნობ..ეს ოცნებაც აგიხდინე გოჭი….
– ხო და კიდევ ერთი დაგვრჩა.
– ეგ ზაფხულში იქნება, ზღვის სანაპიროზე…მმმმმმმ
– მუსიკა დამთავრდა.
– მართლა? გავაგრძელოთ რად გვინდა ჩვენ მუსიკა